.. وتصرخ صرخة مكتومة ودمعك فى العنين محبوس كفاية الحزن يشهدلك وتصبح كل يوم بكابوس بتضحك من زمان جدا وضحكك كان تعب وهموم مفيش فى الدنيا دى ابداا يقدر صرخة المظلوم مفيش إنسان بيشبهلك مفيش ولا حتى من أهلك مفيش غير الوجع وال اه وكام دمعة بتشتقلك ..... انا الجدع اللى كان فيكم قتلتوا الفرحة جوايا كتبتوا نهايتى بضللكم وسبتوا الدمع ويايا خلاص خلصتوا مشهدكم وكام كدبه فى ضحكاية طب انا دلوقتى بعلانها مفيش من بكره تانى غباء هعيشها لوحدي اى يعنى يا محلى عيشة الظلماء لا هسكت تانى ولا اخبى وهكتب روحى فى الشهداء
(لغتنا الإبداع)